>
>
>
>
>
>
>
>
© Free Joomla! 3 Modules- by VinaGecko.com
>
W naszej parafii do Sakramentu Bierzmowania przystępują uczniowie klas VIII Szkoły Podstawowej.
Bierzmowanie jest sakramentem, w którym otrzymujemy w szczególny sposób Dary Ducha Świętego.
Warunki, które musi spełnić kandydat do Sakramentu Bierzmowania?
Kto może zostać świadkiem przy Bierzmowaniu?
Świadkami przy Bierzmowaniu mogą być osoby, które przyjęły Sakrament Bierzmowania i są osobami praktykującymi. Nie mogą być to osoby żyjące niezgodnie z wiarą i nauką Kościoła np. w związku cywilnym, konkubinacie lub niemający nic wspólnego z życiem Kościoła (niepraktykujący, albo praktykujący tylko „od święta").
Świadkowie spoza naszej parafii przedstawiają zaświadczenia swojego księdza proboszcza, iż mogą pełnić tę funkcję.
Wymagane dokumenty:
Dokumentem koniecznym do dopuszczenia do Sakramentu Bierzmowania jest skrócony akt chrztu (ewentualnie pamiątka chrztu).
W przypadku osób spoza parafii (według aktualnego miejsca zamieszkania – nie zameldowania), konieczna jest zgoda własnego proboszcza na udzielenie sakramentu poza parafią zamieszkania.
Bierzmowanie osób dorosłych:
Osoby, które nie przyjęły Sakramentu Bierzmowania w odpowiednim czasie, a chcą go uzupełnić, winny zgłosić się do Kancelarii Parafialnej i księdza proboszcza w celu ustalenia formy przygotowania. Po przygotowaniu można przystąpić do Bierzmowania z młodzieżą w parafii lub w Bazylice Katedralnej w Kielcach, gdzie Sakrament ten udzielany jest w wyznaczonych terminach kilka razy w roku.
Gdy młodzi ludzie zgłaszają się do kancelarii parafialnej, aby podjąć się funkcji rodziców chrzestnych, lub z zamiarem zawarcia małżeństwa, duszpasterz zawsze zapyta, czy są już bierzmowani. W razie stwierdzenia, że nie przyjęli tego Sakramentu należy zachęcić ich, aby jak najszybciej przyjęli Bierzmowanie.
Pytania dla kandydatów do Bierzmowania
Oprócz poniższych pytań kandydat powinien znać na pamięć: Ojcze nas, Zdrowaś Maryjo, Wierzę w Boga, 10 Przykazań, Pod Twoją obronę, Anioł Pański, Tajemnice Różańca, Główne prawdy wiary, 7 sakramentów świętych, Dary Ducha Świętego, 5 przykazań kościelnych, 7 grzechów głównych, 5 warunków sakramentu pokuty.
Religia jest to łączność człowieka z Bogiem.
To wszystko, co Pan Bóg objawił zawiera się w Piśmie świętym i tradycji.
Pismo święte jest to zbiór ksiąg napisanych pod natchnieniem Ducha Świętego, który zawiera Słowo Boże skierowane do ludzi.
Pierworodnym autorem Pisma świętego jest Duch Święty, a drugorzędnym- ludzie przez Ducha Świętego natchnieni.
Pismo święte dzieli się na Stary Testament- 45 ksiąg
oraz Nowy Testament- 27 ksiąg, razem 72 księgi.
Przewodniczą myślą Pisma świętego jest miłość Boga do ludzi i Boży plan zbawienia ludzkości.
Najważniejsze są cztery Ewangelie św., które opisują naukę i życie Pana Jezusa.
Ewangelię nazywamy też “Dobrą Nowiną”, ponieważ obwieszcza człowiekowi wyzwolenie z grzechu, łaskę zbawienie, godność dziecka Bożego. Sens życia.
Św. Mateusz, Św. Marek, Św. Łukasz, Św. Jan.
4 Ewangelie, Dzieje Apostolskie, św. Łukasza, 14 listów św. Pawła 7 listów innych Apostołów oraz Apokalipsa, czyli Objawienie się Jana.
Tradycja, czyli Podanie Ustne jest to zbiór Objawionych Prawd Bożych, nieopisanych przez Apostołów, które Kościół katolicki przechowuje i do wierzenia podaje. (np. Wniebowzięcie NMP).
O istnieniu Pana Boga wiemy:
z istnienia świata i wielkiego ładu na świecie,
z przekonania wszystkich ludów,
z własnego sumienia,
z Objawienia Bożego.
Pan Bóg jest duch nieskończenie doskonały, Stworzyciel nieba i ziemi. (To Pan, Król, Sędzia, ale także dobry i miłosierny Ojciec).
Jednego Boga w Trzech osobach Boskich (Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty) nazywamy Trójcą Przenajświętszą.
Opiekę nad światem nazywamy Opatrznością Bożą.
Aniołowie są to duchy, które mają rozum i wolą wolę, a nie mają ciała. Pan Bóg stworzył aniołów, aby Mu służyli, oznajmiali Jego wolę ludziom i opiekowali się nimi. Zbuntowanych aniołów nazywamy szatanami (demonami).
Człowiek jest najdoskonalszym stworzenie Boga na ziemi. Jest to jedna całość ciała i duszy nieśmiertelnej.
Człowiek dzięki duszy ma rozum i dlatego myśli, tworzy oraz wolną wolę, dzięki której może wybierać między dobrem a złem.
Pan Bóg stworzył człowieka, aby Pana Boga znał, czcił, kochał i służył Mu, a przez to osiągną szczęście wieczne.
Pierwsi rodzice otrzymali od Boga łaskę uświęcającą, udział w życiu samego Boga i dary pozanaturalne: bystry rozum, wolę skłonną do dobrego, nieśmiertelność.
Dziecięctwo Boże i szczęście ludzie utracili przez nieposłuszeństwo względem Pana Boga, które nazywamy grzechem pierworodnym.
Nazywamy go także grzechem dziedzicznym, bo przechodzi z rodziców na dzieci.
Najświętsza Maria Panna, dlatego nazywamy Ją niepokalanie Poczętą.
Pan Bóg ulitował się nad ludźmi i już pierwszym rodzicom obiecał, ze ześle Zbawiciela.
Na przyjście Zbawiciela Pan Bóg przygotował ludzi:
Przez wybrany naród izraelski
Przez proroctwa mesjańskie
Przez figury mesjańskie
Proroctwa mesjańskie są to przepowiednie proroków Starego Testamentu o przyszłym Zbawicielu.
Figury mesjańskie są to osoby, rzeczy lub zdarzenia ze Starego Testamentu, które mają pewne podobieństwo z życiem i czynami przyszłego Zbawiciela. (Np. Abraham ma poświęcić swojego syna Izaaka. Wąż miedziany ratuje od śmierci).
Obiecanym Zbawicielem świata jest Jezus Chrystus. Jest Synem Bożym, który stał się człowiekiem dla naszego zbawienia.
O tym, że Pan Jezus jest Bogiem wiemy gdyż:
Powiedział o tym Pan Bóg,
Zaświadczyli to Apostołowie,
Wyznał to nie jednokrotnie sam Pan Jezus,
Swoje wyznanie potwierdził Pan Jezus cudami, zwłaszcza zmartwychwstaniem.
O tym, że Pan Jezus jest prawdziwym człowiekiem mówią nam:
Ewangelia św., (bo narodził się z Matki, odczuwał głód, pragnienie, zmęczenie, cierpiał i umarł)
Historycy rzymscy i żydowscy (Tacyt, Pliniusz)
Narodzenie w Betlejem
Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni 40-go dnia po narodzeniu,
Pokłon Trzech Mędrców ze Wschodu,
Ucieczka do Egiptu przed gniewem Heroda,
Pobyt w Nazarecie do 30-go roku życia,
3 lata publicznej działalności,
Powołanie 12 Apostołów,
Ustanowienie Kościoła Świętego,
Wybór św. Piotra na swego następcę,
Śmierć na krzyżu na Górze Kalwarii w Wielki Piątek o godz. 15.00,
Zmartwychwstanie trzeciego dnia po śmierci w Wielką Niedzielę,
Wniebowstąpienie 40-go dnia po zmartwychwstaniu z Góry Oliwnej.
Cud jest to najdziwniejsze dzieło widzialne, którego nie może dokonać żadne stworzenie, lecz tylko sam Bóg
Przemienienie wody w wina w Kanie Galilejskiej,
Rozmnożenie chleba,
Uzdrowienie paralityka,
Wskrzeszenie Łazarza,
Zmartwychwstanie.
O synu marnotrawnym,
O miłosiernym samarytaninie,
O dobrym pasterzu,
Robotnikach w winnicy,
O talentach,
O pszenicy i kąkolu.
Najważniejszym przykazaniem Pana Jezusa jest przykazanie miłości: “Będziesz miłował Pana Boga twego całego serca swego, z całej duszy swojej i ze wszystkich myśli swoich, a bliźniego swego jak siebie samego” Przykazanie to objawił Pan Bóg w Starym Testamencie.
Kościół katolicki jest to:
Zjednoczenie chrześcijan, którzy pod przewodnictwem Papieża dążą do zbawienia przez wyznanie tej samej wiary i przyjmowanie tych samych sakramentów św.,
Lud Boży wybrany przez Boga, mający specjalne zadanie do spełnienia (uczuć o Bogu i być znakiem Boga),
Ciało Mistyczne Jezusa Chrystusa, czyli żywy organizm, którego głową jest Chrystus, członkiem ludzie ochrzczeni połączeni z nim życiem Bożym (łaską uświęcającą) wzajemnie odpowiedzialni za siebie,
Owczarnia Pana Jezusa i Rodzina Boża.
Kościół katolicki założył Pan Jezus- gromadząc wiernych (nowy Lud Boży), wybierając z nich 12 Apostołów i ustanawiając św. Piotra widzialną głową Kościoła.
Niewidzialną Głową Kościoła jest Pan Jezus. Widzialną Głową kościoła jest następca św. Piotra, czyli Papież w Rzymie, obecnie Papież Franciszek.
Zadaniem Kościoła jest kontynuowanie zbawczej misji Chrystusa (budowanie królestwa Bożego na ziemi i prowadzenie wszystkich ludzi do zjednoczenia z Bogiem w wieczności).
Pan Jezus dał Kościołowi św. Potrójną władzę: nauczycielską (głoszenie Ewangelii), kapłańską (sprawowanie sakramentów) i pasterską (prowadzenie wszystkich ludzi do Boga).
Kościół katolicki posiada następujące cechy: jest jeden, święty, katolicki, czyli powszechny i apostolski. Są to znaki prawdziwego Kościoła Chrystusowego.
Kościół jest jeden, ponieważ:
Ma jednego najwyższego pasterza,
Głosi jedną i tę samą naukę,
Udziela wszędzie tych samych sakramentów świętych.
Kościół jest święty, ponieważ:
Głosi świętą naukę Jezusa Chrystusa,
Sprawuje Najświętszą Ofiarę Mszy świętej i udziela sakramentów świętych,
Wychował i wychowuje zastępy świętych.
Kościół jest powszechny, ponieważ;
Jest przeznaczony dla wszystkich ludzi,
Rozszerza się po całej ziemi,
Trwa nieprzerwanie od Pana Jezusa do końca świata.
Kościół jest apostolski, ponieważ:
Uczy tego samego, co apostołowie,
Udziela tych samych sakramentów, co oni,
Biskupi są prawowitymi następcami apostołów.
Duch Święty jest to trzecia Osoba Boska, która pochodzi od Ojca i Syna.
Duch Święty zstąpił na apostołów w postaci ognistych języków w dzień (Pięćdziesiątnicy), Zielonych Świąt, 10-go dnia po Wniebowstąpieniu Pana Jezusa.
Duch Święty zstępuje na nas już przy chrzcie św., a w szczególny sposób napełnia nas sobą w sakramencie bierzmowania.
Diecezja jest to część Kościoła, którą rządzi Biskup-Ordynariusz. Diecezja dzieli się na dekanaty, dekanaty na parafie. Kilka diecezji tworzy metropolię-kilka metropolii tworzy prowincję kościelną.
Nasza diecezja nazywa się Kielecka.
Biskupem Ordynariuszem jest bp Jan Piotrowski
Nasza parafia należy do dekanatu Sędziszowskiego.
Dziekanem jest Ks. Edmund Nocoń (proboszcz z Krzcięcic).
Świętych obcowanie jest to duchowa łączność między wiernymi na ziemi, duszami w czyśćcu i świętymi w niebie (Kościół pielgrzymujący, cierpiący, tryumfujący).
Św. Stanisław biskup i męczennik; św. Jan z Kęt kapłan; św. Jacek; św. Stanisław Kostka; św. Maksymilian Kolbe; św. Jadwiga Królowa; św. Brat Albert Chmielowski.
Ostatecznymi rzeczami człowieka są; śmierć, sąd, piekło, czyściec, niebo.
Śmierć jest to odłączenie się duszy od ciała człowieka. Patronem dobrej śmierci jest św. Józef. Dobra śmierć to śmierć w łasce uświęcającej.
Zaraz po śmierci-sąd szczegółowy, a po zmartwychwstaniu ciał-sąd ostateczny nad całą ludzkością.
Czyściec jest to stan kary doczesnej po śmierci (przejściowej - prędzej czy później się skończy i człowiek osiągnie niebo). Człowiek pokutuje za grzechy, które popełnił za życia a zostały one odpuszczone w sakramencie pokuty (spowiedzi).
Niebo jest to miejsce, gdzie aniołowie i święci cieszą się wiecznym szczęściem. Po odbyciu kary czyśćcowej zostajemy przeniesieni do Nieba.
Piekło jest to stan wiecznej kary. Jeśli człowiek umiera mając na sumieniu grzech ciężki.
Sumienie jest to głos Boga w duszy człowieka, który mówi: „ to czyń, bo dobre; tamtego nie czyń, bo złe”.
Grzech to świadome i dobrowolne przekroczenie przykazana Bożego lub kościelnego. Grzech jest obrazą Pana Boga, niewdzięcznością wobec dobrego Stwórcy, raną zadaną Kościołowi i krzywdą, którą człowiek sam sobie wyrządza. Grzech może być ciężki (śmiertelny) i lekki (powszedni).
Grzech ciężki polega na tym, że człowiek przekracza przykazanie Boże lub kościelne w rzeczy ważnej. Świadomie, czyli z poznaniem złego i całkiem dobrowolnie (z własnej woli).
Grzech lekki polega na tym, że człowiek przekracza przykazanie Boże lub kościelne w rzeczy mniej ważnej, albo przekracza je w rzeczy ważnej lecz niezupełnie świadomie lub niezupełnie dobrowolnie.
Grzech ciężki powoduje utratę łaski uświęcającej, sprowadza kary doczesne za życia, a po śmierci karę wieczną (piekło); grzech lekki nie powoduje utraty łaski uświęcającej lecz pozbawia człowieka wielu łask uczynkowych, sprowadza kary na ziemi lub w czyśćcu, przygłusza głos sumienia.
Grzechy cudze popełniamy wtedy, gdy pomagamy bliźniemu do grzechu.
Nałóg jest to stała skłonność do popełniania tych samych grzechów.
Cnota jest to stała skłonność do spełniania dobrych uczynków.
Cnoty Boskie są to te cnoty, które odnoszą się do Boga (udoskonalają naszą więź z Bogiem). Są to: wiara, nadzieja, miłość.
Modlitwa jest to rozmowa człowieka z Panem Bogiem. Może ona być ustna, myślna, indywidualna lub liturgiczna.
W tym celu winniśmy się modlić, aby Pana Boga uwielbiać, aby Mu dziękować, aby Go przepraszać, aby Go prosić.
W II Przykazaniu Pan Bóg nakazuje: czcić i z szacunkiem wymawiać Imię Boże.
W III Przykazaniu Pan Bóg nakazuje: święcić dzień święty przez udział we Mszy św. I spoczynek świąteczny.
W IV Przykazaniu Pan Bóg nakazuje: szanować, miłować i słuchać swoich rodziców, przełożonych i starszych.
W V Przykazaniu Pan Bóg nakazuje: dbać o życie i zdrowie duszy i ciała u siebie i u bliźnich.
W VI i IX Przykazaniu Pan Bóg nakazuje: być czystym i wstydliwym w myślach, słowach i uczynkach.
W VII i X Przykazaniu Pan Bóg nakazuje: dobrze używać swojej własności, a cudzej nie ruszać.
W VIII Przykazaniu Pan Bóg nakazuje: miłować prawdę i szanować dobrą sławę bliźniego.
Boże Narodzenie (25 grudnia)
Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki (Nowy Rok- 1 stycznia)
Uroczystość Objawienia Pańskiego (Trzech Króli- 6 stycznia)
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało)
Uroczystość Wniebowzięcia NMP (15 sierpnia)
Uroczystość Wszystkich Świętych (1 listopada)
Abyśmy pokutowali za grzechy, abyśmy wyrabiali w sobie silną wolę.
Łaska Boża jest to dar nadprzyrodzony, którego Pan Bóg udziela nam do zbawienia.
Wszystkie łaski wysłużył nam Pan Jezus swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem. Otrzymujemy ją tylko przez Niego.
Rozróżniamy: łaskę uświęcającą i łaskę uczynkową.
Łaska uświęcająca jest to dar od Boży, który daje nam życie nadprzyrodzone i czyni nas dziećmi Bożymi (jest to życie Boże w nas). Łaskę uświęcającą otrzymaliśmy na chrzcie świętym, a możemy ją utracić przez grzech ciężki. Utraconą łaskę uświęcającą możemy odzyskać przez spowiedź św. I żal doskonały. Łaskę uświęcającą pomnażamy w sobie prze przyjmowanie Sakramentów św. I spełnianie dobrych uczynków.
Łaska uczynkowa jest to pomoc Boża do spełniania dobrych uczynków, potrzebnych do zbawienia. Łaska uczynkowa oświeca nasz rozum, umacnia naszą wolę w dobrym.
Sakrament jest to znak widzialny, który z ustanowieniem Pana Jezusa daje nam łaskę Bożą (jest to nasze spotkanie z Chrystusem). Przez gesty i słowa Bóg daje nam swoje łaski. Np. chrzest - polanie wodą i słowa "Ja ciebie chrzczę..." uwalniają od grzechu pierworodnego i dają łaskę uświęcającą.
Raz w życiu można przyjąć chrzest, bierzmowanie i kapłaństwo, bo wyciskają one na duszy niezatarty znak szczególnej przynależności do Jezusa Chrystusa.
Chrzest jest to pierwszy i najpotrzebniejszy sakrament, który gładzi grzech pierworodny, daje nam życie Boże, czyni członkami Kościoła katolickiego- (pierwszy-, bo bez niego nie można przyjąć ważnie innych Sakramentów, najpotrzebniejszy, bo bez niego nie można się zbawić. Zobowiązuje on nas do stałego nawracania się, do walki z grzechem i pogłębienia wiary).
Bierzmowanie jest to sakrament, w którym Duch Święty umacnia chrześcijanina, aby wiarę swoją mężnie wyznawał, bronił jej i według jej żył.
Sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, bo udzielany jest temu, kto powinien sobie zdawać sprawę, co to znaczy być świadomym i wzorowym katolikiem. Sakrament Ducha Świętego, bo On w tym sakramencie zstępuje na nas i ubogaca nas swoimi darami.
Słowo ,,bierzmowanie” pochodzi od staropolskiego słowa ,,bierzmo” była to belka umacniająca strop. Celem bierzmowania jest, bowiem umocnienie nas w wierze.
Bronić swojej wiary to znaczy:
Umieć odpowiadać na stawiane zarzuty.
Być krytycznym wobec tych, którzy chcą wiarę ośmieszyć.
Nie dawać złym życiem powodu do ataku na wiarę.
Żyć według wiary to znaczy:
Zachowywać, na co dzień wszystkie przykazania.
Spełniać solidarnie swoje obowiązki.
Żyć w zjednoczeniu z Bogiem, przez codzienną modlitwę, niedzielną Mszę św., pilną naukę religii, częstą spowiedź i Komunię św.
Wprowadzać w życie przykazania miłości Boga i bliźniego.
Przez modlitwę i czynny udział we Mszy świętej.
Częstą spowiedź i Komunię świętą.
Systematyczną katechizację.
Przez czytanie Pisma świętego i książek katolickich.
Człowiek może utracić wiarę przez:
Zaniedbanie pogłębiania wiedzy religijnej (np. katechizacji)
Opuszczanie modlitwy, Mszy świętej.
Lekceważenie przykazań Bożych.
Modlić się o dary Duch Świętego,
Poznać najwyższe prawdy wiary,
Wyrabiać w sobie pobożność, sumienność, pracowitość, silną wolę, życzliwość,
Wybrać sobie patrona,
Poprosić świadka do Bierzmowania,
Oczyścić duszę z grzechów.
Sakramentu Bierzmowania udziela Biskup, a w nagłych nadzwyczajnych okolicznościach każdy upoważniony kapłan.
Krzyżom święte jest to mieszania oliwy i balsamu, poświęcona w Wielki Czwartek przez Ks. Biskupa w Katedrze (oliwa daje sprężystość, balsam goi i konwersuje).
Najświętszy Sakrament jest to prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew Pana Jezusa pod postaciami chleba i wina.
Najświętszy Sakrament udzielił Pan Jezus w czasie Ostatnie Wieczerzy w Wielki Czwartek słowami:,,Bierzcie i jedzcie, to jest bowiem Ciało moje-to jest bowiem kielich Krwi mojej”.
Pan Jezus ustanowił Najświętszy Sakrament, aby:
Za nas się ofiarować we Mszy świętej,
W Komunii świętej być naszym pokarmem,
Stale przebywać wśród nas.
Komunię św., możemy często przyjmować, gdy:
a) mamy łaskę uświęcającą,
b) mamy czystą intencję (chcę zjednoczenia się z Panem Jezusem),
c) zachowywać post eucharystyczny 1 godzinę.
a) pomnaża łaskę uświęcającą, b) gładzi grzech lekkie, c) pomaga walczyć z grzechami i jest zadatkiem zmartwychwstania.
Sakrament Pokuty, czyli Pojednania jest to Sakrament, w którym kapłan w zastępstwie Chrystusa odpuszcza nam grzechy po Chrzcie św., popełnione i daje pomoc, aby stawać się lepszym człowiekiem.
Pan Jezu ustanowił Sakrament Pokuty w dniu swego zmartwychwstania mówiąc o Apostołów:,,Weźmijcie Ducha Świętego, którym grzechy odpuścicie, będą odpuszczone, a którym zatrzymacie będą zatrzymane.
Władzę odpuszczania grzechów Pan Jezus przekazał Apostołom, biskupom i kapłanom.
Rachunek sumienia.
Żal za grzechy.
Mocne postanowienie poprawy.
Spowiedź szczera.
Zadośćuczynienie.
Rachunek sumienia jest to przypomnienie sobie grzechów od ostatniej dobrej spowiedzi.
Żal za grzechy jest to boleść duszy z powodu, że obraziliśmy dobrego Boa, przepraszanie Go i wewnętrzne nawrócenie.
Mocne postanowienie poprawy jest to szczera wola unikania grzechów. Znalezienie sposobu aby ich unikać.
Spowiedź jest to wyznanie grzechów przed kapłanem, aby otrzymać rozgrzeszenie.
Zadośćuczynienie jest to odprawienie pokuty zadanej przez kapłana i naprawa krzywd wyrządzonych innym.
Doskonały żal za grzechy jest wtedy, gdy żałujemy z miłości do Boga. On gładzi grzechy, gdy człowiek pragnie spowiedzi, a nie ma do niej okazji. Żal niedoskonały płynie z obawy przed karą Bożą.
Odpust jest to częściowe lub zupełnie darowanie kary doczesne za grzechy już odpuszczone. Im więcej odpustów przyjmiemy tym krótsza kara czyśćcowa.
Namaszczenie chorych jest to Sakrament, w którym ciężko chory otrzymuje szczególne łaski dla duszy, ulgę w cierpieniu, a niekiedy przywrócenie zdrowia.
Kapłaństwo jest to Sakrament, który daje władzę głoszenia słowa Bożego, składania ofiary Mszy św., i udzielania sakramentów świętych oraz łaskę do godnego ich wykonywania.
Sakrament Małżeństwa jest to nierozerwalny związek ochrzczonych: mężczyzny i kobiety, których Chrystus uświęca i uzdalnia do spełniania obowiązków małżeńskich i rodzinnych.
Jest ono jedno, to znaczy jeden mężczyzna z jedną kobietą, nierozerwalne-to znaczy: aż do śmierci.
Sakramentalia są to rzeczy poświęcone oraz poświęcenia i błogosławieństwa, które ustanowił Kościół święty dla dobra duszy i ciała.
Sobór Powszechny jest to zebranie biskupów z całego świata pod przewodnictwem papieża w celu omówienia najważniejszych spraw całego Kościoła.
Ostatni Sobór Powszechny odbył się w latach 1962-1965, był to Sobór Watykański II. Celem jego była odnowa Kościoła.
Synod diecezjalny jest zabraniem przedstawicieli duchowieństwa i świeckich kapłanów całej diecezji pod przewodnictwem Biskupa ordynariusza w celu omówienia ważnych spraw diecezji.
Dnia 16 października 1978r. Został wybrany Papieżem pierwszy Polak-Biskup Krakowski Kardynał Karol Wojtyła. Obrał imię Jan Paweł II.